Δεδομένου ότι οι Γνωστικές σπουδές έχουν προχωρήσει πολύ τον τελευταίο καιρό, κανένας μορφωμένος άνθρωπος δεν θα έπεφτε σήμερα, όπως στο παρελθόν, στο απλοϊκό λάθος να κάνει τα Γνωστικά ρεύματα να αναδύονται από κάποιο αποκλειστικό πνευματικό εύρος.
Ενώ είναι αλήθεια ότι πρέπει να λάβουμε υπόψη, σε οποιοδήποτε γνωστικό σύστημα, τα ελληνιστικά και ανατολίτικα στοιχεία του –συμπεριλαμβανομένης της Περσίας, της Μεσοποταμίας, της Ινδίας, του Θιβέτ, της Παλαιστίνης, της Αιγύπτου κ.λπ.–, δεν πρέπει ποτέ να αγνοούμε τις γνωστικές αρχές που γίνονται αντιληπτές στις λατρείες. των Ναχουά, Τολτέκων, Αζτέκων, Ζαποτέκων, Μάγιας, Ίνκας, Τσιμπτσά, Κέτσουα κ.λπ., της Ινδο-Αμερικής.
Έτσι, είναι λάθος να πιστεύουμε ότι η Γνώση είναι ένα απλό μεταφυσικό ρεύμα που εισήχθη στην καρδιά του Χριστιανισμού. Αντίθετα, η Γνώση χτίζει μια υπαρξιακή στάση με τα δικά της χαρακτηριστικά, ριζωμένη στην αρχαιότερη, υψηλότερη και πιο εκλεπτυσμένη εσωτερική φιλοδοξία όλων των λαών των οποίων η ιστορία, δυστυχώς, δεν είναι καλά γνωστή στους σύγχρονους ανθρωπολόγους…
Η Γνώση είναι ένα Δόγμα-Σύνθεση, το πρωτόγονο της Ανθρωπότητας, όντας επομένως η καταγωγή της τόσο παλιά όσο ο κόσμος.
Η λέξη «Τζίνα», από την οποία προέρχεται ο όρος «Γνώση», δεν είναι παρά η καστιλιανοποίηση της εν λόγω λατινικής λέξης. Η αληθινή του γραφή προέρχεται από το Parsi και τα Αραβικά, και δεν είναι Jina, αλλά Djin ή Djinn, και βλέπουμε ότι χρησιμοποιείται με αυτόν τον τρόπο από πολλούς συγγραφείς.
Το La Jana, το Gnana, το Yana ή το Gnosis, είναι, λοιπόν, η επιστήμη του Jano, η Επιστήμη της Μυητικής Γνώσης, και οι παραλλαγές του ονόματός της είναι πολλές, υπάρχουν μία σε κάθε γλώσσα…
Ο θεμελιώδης στόχος της Γνώσης είναι να «διαμορφώσει τους ανθρώπους». Αυτό το αξίωμα βασίζεται στο γεγονός ότι, υπό τις παρούσες συνθήκες, ο άνθρωπος είναι απλώς ένα «διανοητικό ζώο» γεμάτο άπειρες ψυχολογικές αντιφάσεις.
Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας ατυχούς ψυχολογικής κατάστασης είναι εύκολα συναγόμενο: πόνος, μηχανική και άχρηστη ταλαιπωρία, ασθένειες, γηρατειά και πρόωρος θάνατος.
Το Γνωστικό Ινστιτούτο Ανθρωπολογίας παρέχει, δωρεάν, ειδικές μεθόδους και συστήματα ώστε ο καθένας μας να απελευθερωθεί από όλες αυτές τις μάστιγες που πλήττουν την Ανθρωπότητα. Με αυτή την έννοια, η Γνώση μας καλεί να καταλάβουμε ότι υπάρχει «κάτι» μέσα μας που είναι πέρα ​​από το απλώς φυσικό. Έχουμε ένα σώμα από σάρκα και οστά, αυτό είναι προφανές και οποιοσδήποτε αποδέχεται αυτήν την πραγματικότητα, αλλά πολύ λίγοι καταλαβαίνουν ότι έχουμε επίσης μια συγκεκριμένη ψυχολογία που είναι επιρρεπής σε τροποποιήσεις.
Οι άνθρωποι γενικά πιστεύουν ότι έχουν σχέση μόνο με τον εξωτερικό κόσμο, αλλά ο παγκόσμιος Γνωστικισμός διδάσκει ότι είμαστε επίσης σε σχέση με έναν εσωτερικό κόσμο ή ψυχολογικό χώρο, αόρατο στις φυσικές αισθήσεις αλλά ορατό σε αυτό που οι Ανατολίτες αποκαλούν «τρίτο μάτι» ( μαντική ικανότητα).
Αυτός ο εσωτερικός κόσμος είναι πολύ μεγαλύτερος και περιέχει πιο ενδιαφέροντα πράγματα από το φυσικό περιβάλλον προς το οποίο πάντα κλίνουμε (χρησιμοποιώντας τα παράθυρα των αισθήσεων).
Οι σκέψεις, όπως και τα συναισθήματα, οι λαχτάρες, οι ελπίδες, οι φόβοι, η ζήλια, οι απογοητεύσεις κ.λπ., είναι εσωτερικές, είναι ψυχολογικές, δεν είναι ορατές στις συνηθισμένες, συνηθισμένες αισθήσεις, αλλά παρόλα αυτά είναι πιο σημαντικές για εμάς. αληθινές από το τραπέζι της τραπεζαρίας ή τις πολυθρόνες στο σαλόνι.
Σίγουρα, ζούμε περισσότερο στον εσωτερικό μας κόσμο παρά στον εξωτερικό. Όντας έτσι, όπως στην πραγματικότητα, δίνουμε ωστόσο μεγαλύτερη σημασία στον φυσικό κόσμο, στον επιφανειακό, σε αυτό που στην πραγματικότητα είναι πραγματικά ασήμαντο.
Διαδοχικά, ζούμε σε έναν εσωτερικό κόσμο που αγνοούμε, ο καθένας που εξαρτάται από τα δικά του υποκειμενικά και εγωιστικά ενδιαφέροντα, από τα πάθη, τις επιθυμίες, τις ανησυχίες του κ.λπ., υποφέροντας μηχανικά χωρίς να ξέρουμε γιατί ή για τι… Από την άλλη Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν περισσότερες αισθήσεις εσωτερικές παρά εξωτερικές και ορισμένα σχολεία έχουν μεθόδους για να τις αναπτύξουν. αλλά όλα αυτά θα μπορούσαν να μας οδηγήσουν σε αποπροσανατολισμό και αποτυχία αν δεν ξεκινήσουμε αναπτύσσοντας την αίσθηση της ψυχολογικής αυτοπαρατήρησης .
Η ανάπτυξη της αίσθησης της οικείας αυτοπαρατήρησης μας οδηγεί σταδιακά προς την αυτογνωσία, επιτρέποντάς μας να πραγματοποιήσουμε μια ψυχολογική απογραφή του τι περισσεύει και τι μας λείπει. Φτάνοντας σε αυτό το στάδιο της αυτογνωσίας, οι υπόλοιπες εσωτερικές αισθήσεις θα έχουν επίσης αναπτυχθεί εξαιρετικά.
Έτσι, αυτοανακαλύπτοντας αυτό που είμαστε και εξαλείφοντας «αυτό» που υπάρχει μέσα μας και που πικραίνει τη ζωή μας, θα λύσουμε το αίνιγμα της δικής μας ύπαρξης και θα αναπτύξουμε όλες τις λανθάνουσες δυνατότητες μας. Γι’ αυτό μας είπαν:
«Άνθρωπε, γνώρισε τον εαυτό σου και θα γνωρίσεις το Σύμπαν και τους Θεούς».
ΕΠΙΣΤΗΜΗ
Όποιος αφυπνίζει τη συνείδηση έχει πρόσβαση στην Αντικειμενική Επιστήμη, καθολική και αγνή. Γι’ αυτό δεν πρέπει να μας συναρπάζει η υπερσύγχρονη υποκειμενική επιστήμη, η οποία τελικά είναι κάτι απλώς αρχικό.
Αυτό που ο παγκόσμιος Γνωστικισμός αποκαλεί Καθαρή Επιστήμη είναι δυνατό μόνο για άνδρες με αφυπνισμένη συνείδηση ​​και δεν έχει καμία σχέση με τις θεωρίες που υπάρχουν στα διάφορα σχολεία, λύκεια και πανεπιστήμια στη Γη.
Έτσι, όταν μιλάμε για Γνωστική Επιστήμη ή Αντικειμενική Επιστήμη του Είναι, σκεφτόμαστε τι εκφράζεται, για παράδειγμα, στο Ημερολόγιο των Αζτέκων ή στην «Ηλιακή Λίθο». σκεφτόμαστε τα τετραδιάστατα κοσμικά πλοία, που χρησιμοποιούνται από τις ανθρωπιστικές επιστήμες άλλων κόσμων. σκεφτόμαστε την Καθαρή Επιστήμη των μεσαιωνικών αλχημιστών κ.λπ.
Οι Γνωστικοί σοφοί γνωρίζουν τα ερευνητικά συστήματα της Ανατολής και της Δύσης. Οι Γνωστικοί σοφοί ερευνούν τις διαφορετικές διαστάσεις του χώρου με τα συστήματα και τις μεθόδους των Ινδουστάνι γιόγκι και μελετούν τα φαινόμενα του φυσικού κόσμου με δυτικές ερευνητικές μεθόδους. Και τα δύο συστήματα συμπληρώνουν και εναρμονίζονται για να μας δώσουν μια άκρως μυστικιστική και τρομερά τεχνική και επιστημονική κουλτούρα και πολιτισμό…
ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
Στην πραγματικότητα, το Gnosis είναι μια φιλοσοφία Perennis et Universalis, ένας λειτουργισμός της Συνείδησης. πηγάζει από διάφορα γεωγραφικά πλάτη. Όσοι πιστεύουν μόνο ότι η Γνώση έχει την καταγωγή της στην Περσία, ή στο Ιράκ, ή στην Παλαιστίνη ή στη Μεσαιωνική Ευρώπη, κάνουν λάθος. Η Γνώση είναι ένας λειτουργισμός της Συνείδησης. το βρίσκουμε σε οποιοδήποτε ινδικό έργο, σε οποιαδήποτε αρχαιολογική πέτρα κ.λπ.
Φυσικά, χωρίς προηγούμενη ενημέρωση για τη Γνωστική Ανθρωπολογία, η αυστηρή μελέτη των διαφόρων ανθρωπολογικών κομματιών των πολιτισμών των Αζτέκων, των Τολτέκων, των Μάγια, των Αιγυπτίων κ.λπ. θα ήταν κάτι παραπάνω από αδύνατη.
Οι μεξικανικοί κώδικες, οι αιγυπτιακοί πάπυροι, τα ασσυριακά τούβλα, οι κύλινδροι της Νεκράς Θάλασσας, οι περίεργοι κύλινδροι, καθώς και ορισμένοι αρχαίοι ναοί, ιεροί μονόλιθοι, παλιά ιερογλυφικά, πυραμίδες, αρχαίοι τάφοι κ.λπ., προσφέρουν στο συμβολικό τους βάθος ένα γνωστικό νόημα που σίγουρα ξεφεύγει από κανέναν την κυριολεκτική ερμηνεία και ότι ποτέ δεν είχε επεξηγηματική αξία αποκλειστικά πνευματικής φύσης.
Ο κερδοσκοπικός ορθολογισμός, αντί να εμπλουτίζει τη Γνωστική γλώσσα, δυστυχώς τη φτωχαίνει, αφού οι Γνωστικές ιστορίες, γραμμένες ή αλληγορισμένες σε οποιαδήποτε καλλιτεχνική μορφή, είναι πάντα προσανατολισμένες στο Είναι.
Και σε αυτήν την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ημιφιλοσοφική και ημι-μυθολογική γλώσσα της Γνώσης παρουσιάζονται μια σειρά από ασυνήθιστα αναλλοίωτα, σύμβολα με υπερβατικό εσωτερικό υπόβαθρο που, σιωπηλά, μιλούν στη συνείδηση…
ΤΕΧΝΗ
Όσο για τη Γνωστική Τέχνη, τη συναντάμε σε όλα τα αρχαϊκά κομμάτια, σε όλα τα αρχαία κομμάτια, στις πυραμίδες και σε όλους τους παλιούς οβελίσκους της Αιγύπτου. στο αρχαίο Μεξικό, μεταξύ των Μάγια, στα αρχαιολογικά λείψανα των Αζτέκων, των Ζαποτέκων, των Τολτέκων κ.λπ. στους πίνακες ενός Μιχαήλ Άγγελου. στα ιερογλυφικά της Αιγύπτου, στα αρχαία ανάγλυφα της παλιάς χώρας των Φαραώ. στην Κίνα; στις παλιές περγαμηνές λοιπόν από τον Μεσαίωνα? μεταξύ των Φοινίκων και των Ασσυρίων κ.λπ.
Υπάρχουν δύο είδη Τέχνης, αυτό είναι λογικό: μια Τέχνη που θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε «Υποκειμενική», που είναι η Υπερμοντέρνα Τέχνη που δεν οδηγεί στο τίποτα. και υπάρχει επίσης η Βασιλική Τέχνη της Φύσης, η Τέχνη που εκφράζεται μέσω οποιουδήποτε ανθρώπου που είναι κατάλληλα προετοιμασμένος.
ΘΡΗΣΚΕΙΑ
Σε ένα θέμα της Θρησκείας, προφανώς, μελετάμε τη θρησκευτικότητα στην βαθύτερη μορφή της. Η Γνώση μελετά την Επιστήμη των Θρησκειών . Αληθινή θρησκεία βρίσκουμε σε όλη τη Φύση. Η Γνώση, λοιπόν, πηγαίνει στο θρησκευτικό υπόβαθρο, αναζητά το « Religare», θέλοντας να συνδέσει ή να επανασυνδέσει την Ψυχή με τον Θεό, και αυτό συνεπάγεται εξαιρετικά έντονη δουλειά, γιατί πρέπει να εξαλείψει το ψυχολογικό Εγώ, τον «εαυτό μου». Μόνο έτσι είναι δυνατό το « Religare» για το οποίο μας είπαν οι Αρχαίοι…
Η θρησκευτικότητα που διαθέτουμε είναι εντελώς επιστημονική, είναι άκρως φιλοσοφική, βαθιά καλλιτεχνική. Αναζητούμε το Είναι, το Θείο μέσα μας, όχι έξω από εμάς. Γνωρίζουμε ότι αν δεν ανακαλύψουμε τον Θεό μέσα τους, δεν τον ανακαλύπτουμε πουθενά. Μας απασχολεί, λοιπόν, η αυτογνωσία, μας απασχολεί η Αυτογνωσία . Όταν κάποιος φτάσει στην Αυτόγνωση, γνωρίζει τον εαυτό του, γνωρίζει το δικό του Εσωτερικό Είναι μέσα του. και αυτή η διαδικασία της γνώσης του εαυτού μας, της γνώσης του Εσωτερικού Είναι, είναι ακριβώς Αυτόγνωση .
Έτσι, Επιστήμη, Φιλοσοφία, Τέχνη και Θρησκεία είναι οι τέσσερις βασικές στήλες του Γνωστικού Κινήματος.
