Πρώτα από όλα, αυτό που χρειαζόμαστε είναι μία καθολική αλλαγή στον τρόπο που ζούμε, στον τρόπο που σκεφτόμαστε και νιώθουμε. Χρειάζεται λοιπόν να αλλάξουμε πλήρως την ζωή μας, γιατί όλοι στην πραγματικότητα υποφέρουμε, είμαστε γεμάτοι με ανείπωτες πικρές, έχουμε πολλαπλούς πόθους, φιλοδοξίες κλπ. Όταν κάποιος έχει διαβάσει κάτι στη ζωή του, αναμφισβήτητα συλλογίζεται. Πολλοί έχουμε διαβάσει για τη ζωή στο Θιβέτ, έχουμε μελετήσει για παράδειγμα συγγραφείς όπως ο Μάρτες Λόμπσανγκ Ράμπα, Κρούμ Χέλερ,Μάριο Ρόσο ντε Λούνα κλπ. εκεί μας μιλούν για θαυμάσια παλάτια για μαγευτικές πόλεις και πολλά άλλα πράγματα. Προφανώς θα θέλαμε όλοι να δούμε κάτι διαφορετικό, να ακούσουμε κάτι διαφορετικό, να πάμε σε ένα μέρος όπου δεν θα υπήρχε αυτή η επίπονη και ανυπόφορη ζωή στην οποία ζούμε, αυτό δηλαδή: το νέφος της πόλης, τα αυτοκίνητα, οι τόσες πίκρες της κάθε στιγμής, οι δοκιμασίες, τα ακατάπαυστα βάσανα κλπ. Δυστυχώς οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να αλλάξουν τη ζωή τους και αυτό ακριβώς είναι που θα μελετήσουμε απόψε.
Πριν από όλα είναι καλό να κατανοήσουμε ότι βρισκόμαστε σε στιγμές παγκόσμιας κρίσης και χρεοκοπίας όλων των αρχών, ότι είμαστε μπροστά στο δίλημμα του να Ζει κανείς ή να μη Ζει της Φιλοσοφίας. Είναι αυτές, στιγμές ανείπωτης αγωνίας. Είναι επείγον να καταλάβουμε ποιος πρέπει να είναι ο δρόμος που θα μας οδηγήσει στην πραγματική ευτυχία. Φίλοι είναι αναγκαίο να αυτό-γνωριστούμε βαθιά σε όλα τα επίπεδα του νου.
Στον κόσμο υπάρχουν, ουσιαστικά, δύο σχολές που αλληλο- μάχονται. Στη μία πλευρά έχουμε τους άθεους υλιστές, εχθρούς του αιωνίου και στην άλλη έχουμε τους ανθρώπους πνευματικού τύπου, τους θρησκευόμενους ανθρώπους. Είναι δύο σχολές που μάχονται μέχρι θανάτου για την υπέροχη. Ποιος είναι ο λόγος; Αυτό θα μελετήσουμε επίσης απόψε σε βάθος.
Ξέρουμε καλά ότι η υλιστική διαλεκτική του Κάρολου Mαρξ καταχράστηκε τους νόες χιλιάδων ανθρώπων. Κανείς δεν αγνοεί για παράδειγμα ότι στη Σοβιετική Ένωση υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι αφοσιωμένοι στη μελέτη της υλιστικής διαλεκτικής. Από την άλλη πλευρά, οι θρησκείες μάχονται τρομερά για την υπεροχή, οι θρησκείες έχουν τα δόγματα τους, τις πεποιθήσεις, θέλουν να επιβάλλουν τις ιδέες τους σε όλα τα μέρη, σε όλες τις χώρες της Γης. Βλέπουμε αυτό τον πόλεμο που υπάρχει μεταξύ της θρησκείας και του υλισμού και είναι αναγκαίο να γίνουμε συνειδητοί αυτού του ζητήματος. Ποιος θα έχει δίκιο, οι υλιστές ή οι θρησκευόμενοι; Προφανώς απαιτούνται μελέτες για να το κατανοήσουμε.
Πρώτα από όλα, τι είναι η ύλη; Πραγματικά, αυτό είναι κάτι που ο υλισμός δεν κατανοεί, επειδή αν πούμε ότι «ύλη είναι ένα κομμάτι σίδερο», τότε τι είναι το βαμβάκι ή ένα κομμάτι από γυαλί ή ένα κομμάτι από χαλκό; Το να επιβεβαιώσουμε με παγκόσμιο τρόπο ότι «όλα είναι ύλη» είναι πραγματικά υπερβολικά εμπειρικό. Κάνεις, στη χημεία δεν θα τολμούσε, για παράδειγμα, να δώσει το όνομα του «φωσφόρου» σε όσα συστατικά βρίσκονται σε ένα εργαστήριο. Στη φυσική, όποιος διαπράττει το λάθος να ονομάσει «ύλη» ομοίως το σίδερο ή το βαμβάκι ή το χαλκό ή το θειικό νάτριο ή το θειάφι, είναι εμπειρικό όμως όχι επιστημονικό. Στην πραγματικότητα οι επιστήμονες του υλισμού δεν γνωρίζουν την ύλη.
Όμως ας εμβαθύνουμε λίγο περισσότερο σε αυτό το ζήτημα. Τι είναι επομένως η ύλη; Πρέπει να το μελετήσουμε αυτό για να μπορούμε να προσανατολιστούμε στη ζωή και θέλω να θέσετε πολλή προσοχή. Αυτό είναι κάτι που δεν είναι γνωστό: η ύλη είναι «terram incognita -άγνωστη γη» για την επίσημη επιστήμη. Είναι μία έννοια- αντίληψη του νου, όμως μία έννοια πού μπορεί να είναι λανθασμένη ή όχι. Φυσιολογικά είναι λανθασμένη, γιατί το να ονομάσουμε «ύλη» όποιο συστατικό υπάρχει στον κόσμο είναι λάθος. «Ύλη είναι -λένε κάποιοι άνθρωποι της επιστήμης- εκείνο που πραγματοποιεί τις αλλαγές που ονομάζονται κινήσεις και κίνηση είναι εκείνες οι αλλαγές που πραγματοποιούν την ύλη». Όμως αυτή η τόσο πρακτική προσέγγιση είναι απαράδεκτη μεταξύ των ανθρώπων της σοβαρής σκέψης. Επομένως τι είναι; Κανείς δεν το γνωρίζει. Όμως οι Γνωστικοί, ναι, γνωρίζουμε τι πράγμα είναι η ύλη.
Πραγματικά, αυτό που εμείς βλέπουμε ως ύλη δεν είναι παρά κάτι περισσότερο από μία αποκρυστάλλωση της θεϊκής, πρωτογενούς, πρωταρχικής, ομογενούς ουσίας. Προφανώς τέτοια ύλη, ή τέτοια ουσία πρέπει να έχει δύο μορφές: τη θετική και την αρνητική. Αρχικά η ουσία- αυτή που ονομάζουν «ύλη»- ήταν στο Χάος πριν να ανατέλλει η ζωή. Πριν να γεννηθεί ως ουσία ήταν τοποθετημένη μέσα στο βαθύ Χάος. Πριν εκατομμύρια χρόνια ήταν ασχημάτιστη ουσία, ένα είδος «σπόρου», ένα «κοσμικό σπέρμα» μέσα στο οποίο περιεχόταν/ ήταν συγκρατημένα όλα όσα εσείς βλέπετε γύρω σας. Αυτή η ουσία ήταν αγνότατη, άφατη, ομογενής και έτσι όπως ο σπόρος ενός δέντρου περιέχει μέσα του όλο το δέντρο (σε λανθάνουσα κατάσταση), έτσι επίσης, αυτός ο «ψυχικός κόσμος», αυτή η ουσία, αυτό το «silensius» των γνωστικών, αυτό το «Ηλιάστερ», ήταν ένας σπόρος που περιείχε μέσα του όλα αυτά που σήμερα υπάρχουν στον κόσμο.
Όμως αυτό το σπέρμα, αυτή ουσία, αυτό το πνεύμα, ήταν ένα μόνο πράγμα: ήταν ομογενές. Όταν ανέτειλε η παγκόσμια ζωή, αυτό το σπέρμα διαφοροποιήθηκε από την ηλεκτρική ώθηση του Αιτιατού Λόγου. Τότε τοποθετήθηκε σε ένα Χάος και αυτό το Χάος γονιμοποιήθηκε με τη σειρά του από τη «φωτιά». Καθώς το σπέρμα είχε ζωή (και την είχε σε αφθονία), άρχισε να αποκρυσταλλώνετε υπό την ώθηση του «Δημιουργικού Λόγου της Πρώτης Στιγμής». Ήταν η «σπερματική και φωτεινή Ευλογία» της Αυγής του Μαχαμβαντάρα που προκάλεσε την αποκρυστάλλωση αυτού του κόσμου- σπέρμα. Στην αρχή αυτός ο κόσμος- σπέρμα δεν ήταν παρά ένας κόσμος του νου, αργότερα αποκρυσταλλώθηκε στην αστρική μορφή και πολύ αργότερα στην ζωτική μορφή και τέλος, στη φυσική μορφή που έχει σήμερα.
Από την πρωταρχική, πρωτογενής ηλεκτρική ώθηση, εκείνο το σπέρμα της ζωής που ονομάζεται «Γη», διαφοροποιήθηκε στους πολλούς θετικός και αρνητικός, όμως μέσω του χρόνου και των εποχών οι δύο πόλοι της παγκόσμιας ζωής που ονομάζονται «πνεύμα» και «ύλη», διαφοροποιούνταν κάθε φορά όλο και περισσότερο ώσπου έφτασαν να είναι αυτό που είναι τώρα. Έτσι στην πραγματικότητα, πνεύμα και ύλη δεν είναι παρά οι δύο πόλοι του ίδιου, αυτό είναι όλο. Το πνεύμα είναι ύλη συγκεκριμένου τύπου και η ύλη είναι πνεύμα αποκρυσταλλωμένο.
Έτσι, οι δύο σχολές που αλληλομάχονται βασίζονται, στην άγνοια γιατί το να μεροληπτούμε μόνο από την αρνητική άποψη που ονομάζεται «ύλη» είναι παράλογο, ή το να εμμένουμε στα άκαμπτα δόγματα πολλών θρησκευτικών ομάδων που μεροληπτούν από την θετική άποψη που ονομάζεται «πνεύμα» είναι επίσης παράλογο. Η αλήθεια δεν βρίσκεται στη θέση ούτε στην αντίθεση, αλλά στη σύνθεση. Η αλήθεια δεν γίνεται γνωστή με τη μάχη των αντίθετων: μόνο μέσω της σύνθεσης μπορούμε στην πραγματικότητα να επιλύσουμε το πρόβλημα των αντίθετων. Έτσι, η ύλη σε τελική σύνθεση, δεν είναι παρά ομογενής ουσία άγνωστη για τους φυσικούς, εντελώς άγνωστη. Έχει φτάσει η ώρα να κατανοήσουμε πως η μάχη μεταξύ πνευματιστών και υλιστών βασίζεται στην άγνοια γιατί ο πνευματισμός είναι μόνο ο θετικός πόλος της αναφερόμενης ουσίας που ονομάζεται «Γη» και ο υλισμός είναι ο άλλος πόλος, ο αρνητικός πόλος. Όμως η πραγματικότητα δεν βρίσκεται στον θετικό πόλο ούτε στον αρνητικό αλλά στην σύνθεση. Για αυτό εμείς οι γνωστικοί συνηγορούμε σε έναν υπερβατικό μονισμό. Φτάνουμε στο συμπέρασμα πώς το σημαντικό είναι η «παγκόσμια ουσία» και πως αυτή η ουσία που ονομάζεται «Γη» η «Ύλη» ή όπως θέλουμε να την επονομάσουμε, σε τελική σύνθεση είναι κάτι ομογενές, πνευματικό, τρομερά θεϊκό. Προφανώς, η πραγματικότητα λοιπόν, δεν είναι στον πνευματισμό ούτε στον υλισμό, που πρέπει να την ψάξουμε; Σε κάποιον από τους δύο πόλους; Όχι, πρέπει να πάμε στη σύνθεση, πρέπει να ψάξουμε την αλήθεια μέσα σε εμάς τους ίδιους, εδώ και τώρα. Όμως είναι αναγκαίο να φτάσουμε στην εμπειρία της αλήθειας. Κανείς δεν θα μπορούσε να φτάσει στην άμεση εμπειρία της αλήθειας αν πρώτα δεν αποσυνθέσει το «Εγώ». Είναι αναγκαίο να ξέρετε ότι έχετε ένα «Εγώ». Όταν χτυπάτε μία πόρτα, για παράδειγμα και σας ρωτούν «ποιος είναι;» εσείς απαντάτε: «Εγώ». Αυτό το «Εγώ» είναι που πρέπει να αυτό εξερευνήσετε.
Τι έχουμε μέσα; Τι είμαστε; Τι ξέρουμε για τη ζωή; Τι ξέρουμε για το θάνατο; Προφανώς χρειάζεται να αυτό- εξερευνηθούμε, να αυτό- γνωριστούμε. Σίγουρα το φυσικό σώμα δεν είναι το παν. Ένα σώμα σχηματίζεται από όργανα, τα όργανα από κύτταρα, τα κύτταρα από μόρια, τα μόρια από άτομα και αν διασπάσουμε ένα άτομο θα ελευθερώσουμε ενέργεια. Σε τελική σύνθεση, το φυσικό σώμα συνοψίζεται σε διάφορους τύπους και υπό- τύπους ενέργειας. Πιο πέρα από το φυσικό σώμα έχουμε μία ζωτική έδρα και αυτό έχει ανακαλυφθεί. Οι Ρώσοι φυσικοί εφηύραν ένα φακό με τον οποίο βλέπουν το ζωτικό σώμα, το μελετούν, το έχουν φωτογραφίσει. Αυτό το ζωτικό σώμα είναι το θεμέλιο της οργανικής ζωής, όμως πιο πέρα από το φυσικό σώμα με την ζωτική του έδρα βρίσκεται το «Εγώ», το «εμένα τον ίδιο», το «εσένα τον ίδιο».
Φίλοι, είναι αναγκαίο να μελετήσουμε αυτό το «Εγώ», να το κατανοήσουμε, γιατί αυτό το «Εγώ» είναι ένας κόμπος στην ελεύθερη ροή της παγκόσμιας ενέργειας, είναι ένας κόμπος που πρέπει να λύσουμε. Το «Εγώ», το «εσένα τον ίδιο» είναι μία πολλαπλότητα «ψυχικών πρόσθετων» και κάθε ένα από αυτά αναμφισβήτητα, αναπαριστά ένα ελάττωμα ψυχολογικού τύπου. Εμείς χρειάζεται να ξέρουμε ότι η συνείδηση που είναι το πιο άξιο, το πιο αξιοπρεπές που έχουμε στο Είναι μας, είναι εγκλωβισμένη μέσα σε όλα αυτά τα πολλαπλά «πρόσθετα» που αποτελούν το «Εγώ». Είναι ξεκάθαρο πως χρειάζεται να τα αποσυνθέσουμε για να μπορέσουμε να ελευθερώσουμε τη συνείδηση. Μόνο μία ελεύθερη και κυρίαρχη συνείδηση, κύριος του εαυτού της, μπορεί στην πραγματικότητα, αγαπητοί μου φίλοι να βιώσει αυτό που είναι η αλήθεια αυτό που είναι πιο πέρα από το σώμα, τις στοργές και το νου.
Είναι αναγκαίο να ξέρουμε ότι κάτω από εμάς υπάρχει ένα Κατώτερο Επίπεδο του Είναι και πάνω από εμάς υπάρχει ένα Ανώτερο Επίπεδο του Είναι. Σε κάθε επίπεδο του Είναι αντιστοιχεί μία σειρά συνθηκών, καλές ή κακές και για να μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή, να βελτιώσουμε την κατάσταση, να μετατραπούμε σε κάτι διαφορετικό, χρειάζεται να περάσουμε σε ένα Ανώτερο Επίπεδο του Είναι.
Αυτό είναι δυνατό μόνο καταστρέφοντας τα «ψυχικά πρόσθετα» που φέρουμε στο εσωτερικό μας. Στο βαθμό που εξαλείφουμε ή αποσυνθέτουμε τα ψυχολογικά μας ελαττώματα, θα περνάμε από κλίμακες του Είναι κάθε φορά και πιο υψηλές και τέλος θα έρθει η μέρα που θα περάσουμε σε ένα Ανώτερο Επίπεδο του Είναι, σε Επίπεδο πιο εξυψωμένο. Τότε θα έρθει η Τελική Απελευθέρωση. Όμως πριν συμβεί αυτό σε μας, προτού να ανέλθει σε μας η Μεγάλη Πραγματικότητα και εμείς σε αυτήν, χρειάζεται να περάσουμε από την «βουδιστική εξάλειψη», να αποσυνθέσουμε την ολότητά του «Εγώ», του «εμένα τον ίδιο», του «εσένα τον ίδιο».
Φίλοι μου για να φτάσουμε στην πλήρη αφύπνιση, χρειάζεται να έχουμε επιμονή στην εργασία, να μαχόμαστε καθημερινά και ακούραστα άγρυπνοι φύλακες του εαυτού μας, στο σπίτι, στο δρόμο μεταξύ των φίλων, στην εργασία, κλπ και ελαττώματα που ανακαλύπτουμε στις λέξεις μας, στα βλέμματά μας, στις σκέψεις μας, πρέπει να τα εξαλείφουμε. Αν επιμείνουμε έτσι, αν κατανοήσουμε την ανάγκη να δουλέψουμε κάθε ελάττωμα που εμφανίζεται σε εμάς, η συνείδηση θα αφυπνίζεται προοδευτικά. Έτσι κάποια μέρα η συνείδηση θα είναι πλήρως αφυπνισμένη.
Εγώ σας λέω πραγματικά, ότι ο πιο πολύτιμος χρυσός που υπάρχει, είναι ο χρυσός του Είναι, πού είναι ο χρυσός του Μποδιτσίτα, δηλαδή της αφυπνισμένης συνείδησης. Πραγματικά ο Χρυσός πού φτάνει να λάμπει στο Αστρικό Σώμα, ή στο Διανοητικό, ή στης Θέλησης, ή σε οποιοδήποτε από τα Ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι, υπήρξε ανάλογος με το Μποδιτσίτα, δηλαδή με την αφυπνισμένη συνείδηση. Δείτε το παράδειγμα κάποιου που πάει σε αυτό το άθλημα, του να μάθει να ρίχνει βέλη στο στόχο. Το πρώτο που θα πρέπει να κάνει είναι να στέκεται σε σταθερό έδαφος, να τοποθετεί τα πόδια του όπως πρέπει, να τοποθετεί τα χέρια του σε μια κατάλληλη θέση και τότε, αν θα μπορεί να εκτοξεύσει τα βέλη στο στόχο, θα μπορεί να ρίξει στο στόχο με απόλυτη σιγουριά. Ομοίως σας λέω: πριν να μπορούμε να ξέρουμε κάτι για το πραγματικό, για την αλήθεια, πρέπει να μάθουμε να βασιζόμαστε στην αφυπνισμένη συνείδηση, πρέπει να τη σεβόμαστε και να μάθουμε να βασιζόμαστε σε αυτή για να μάθουμε να εργαζόμαστε συνειδητά στους ανώτερους κόσμους.
Έτσι φίλοι μου, η συνείδηση είναι κάτι θαυμάσιο, όμως δεν έχουμε μάθει να την επωφελούμαστε. Υπάρχει η Επιστήμη της Συνείδησης που είναι μεγαλειώδης. Έφτασε η ώρα να κατανοήσουμε ότι μέσω της αφυπνισμένης συνείδησης είναι δυνατό να κάνουμε το «μεγάλο άλμα» για να πέσουμε πλήρως στην Μεγάλη Πραγματικότητα της ζωής ελεύθερη στην κίνηση της, πιο πέρα από αυτή την τρομακτική μηχανικότητα της σχετικότητας. Όλοι εμείς είμαστε θύματα του Νόμου, το Κάρμα πέφτει πάνω σε κάθε έναν από εμάς σαν μία ακτίνα εκδίκησης. Κάνουμε λάθη και θα ξανακάνουμε και το Κάρμα μας τιμωρεί και θα μας ξανά τιμωρήσει. Βρισκόμαστε σε ένα κόσμο αιτιών και αποτελεσμάτων, κάθε σκληρή λέξη για παράδειγμα, που εμείς προσφέρουμε, θα πέσει αργότερα πάνω μας σαν μία ακτίνα εκδίκησης. Κάνουμε το κακό και λαμβάνουμε κακό, δεν υπάρχει αποτέλεσμα χωρίς αιτία, ούτε αιτία χωρίς αποτέλεσμα. Υπάρχει λοιπόν ο μηχανισμός της σχετικότητας και μέσα σε αυτή το μηχανισμό όλα διαδικάζονται σύμφωνα με το Νόμο της Αιτίας και του Αποτελέσματος. Όλη αυτή η ταξινόμηση των αιτιών και αποτελεσμάτων μας έχει σκλάβους σε αυτήν «την κοιλάδα της πίκρας». Σε αυτή τον κοσμικό μηχανισμό, σε αυτόν τον κόσμο των συσχετισμών και συνδυασμών, το μόνο που υπάρχει είναι πόνος. Χρειάζεται να βγούμε από αυτόν τον κόσμο των συνδυασμών, να κάνουμε το «μεγάλο άλμα» για να πέσουμε στον κόλπο του Φωτισμένου Κενού και αργότερα στην Μεγάλη Πραγματικότητα, στην πραγματικότητα της ζωής ελεύθερη στην κίνηση της. Όμως αυτό δεν θα ήταν δυνατό αν δεν αυτό εξερευνούμασταν βαθιά για να ανακαλύψουμε τα ψυχολογικά μας ελαττώματα: θυμός, πλεονεξία, λαγνεία, ζήλια, περηφάνια, οκνηρία, λαιμαργία κλπ. Είναι πολλαπλά τα ελαττώματα που φέρουμε στο εσωτερικό μας και κάθε ένα από αυτά είναι κεφαλή λεγεώνας.
Υπάρχουν ενάρετοι και άφατοι Άγιοι που οι θρησκείες τους τιμούν, που έχουν αξίες, όμως αυτούς την τελευταία στιγμή, όπως ήδη σας είπα, θα τους επιτρέψουν να γεννηθούν στους Ουρανούς του διαστήματος ή στην πονεμένη Γη, όχι όμως να εισέλθουν στον κόλπο της Μεγάλης Πραγματικότητας, γιατί εκεί δεν υπάρχουν Άγιοι. Στον κόλπο της Μεγάλης πραγματικότητας, ελεύθερη στην κίνηση της, υπάρχουν μόνο άνθρωποι που έχουν επαναστατήσει ενάντια στον τρομερό μηχανισμό της σχετικότητας. Είναι η επανάσταση σε εξέλιξη αυτό που χρειαζόμαστε αν θέλουμε τη τελική απελευθέρωση. Μόνο έτσι θα φτάσουμε εκεί που πρέπει να φτάσουμε, στην αυθεντική μακαριότητα στην οποία έχουμε δικαίωμα, στην ανεξάντλητη μακαριότητα. Όμως χρειάζεται να σπάσουμε αλυσίδες, να επαναστατήσουμε ενάντια σε ότι υπάρχει σήμερα, στη δεξιά ή στην αριστερά του κόσμου, να κατανοήσουμε ότι η ύλη δεν είναι παρά μια ομογενής ουσία που σε τελική σύνθεση προέρχεται θαυμάσια από το Χάος, από το Φωτισμένο Διάστημα, από το Θεϊκό και να μην αφεθούμε να μεροληπτούμε από τις σχολές της δεξιάς ή της αριστεράς, του πνευματισμού ή του υλισμού.
Για παράδειγμα, τι ξέρουν οι ποντίφικες των θρησκειών για το πραγματικό, για την Ταλιδάδ, για αυτό που είναι πιο πέρα από το σώμα, από τις στοργές και από το νου; Θα μπορούσαν να έχουν διαβάσει τις διδασκαλίες των Φωτισμένων, αλλά δεν θα τις έχουν πραγματοποιήσει στον εαυτό τους και επομένως δεν έχουν βιώσει τίποτα. Και τι ξέρουν οι ποντίφικες του υλισμού για την ύλη; Τίποτα! Αν πάρουμε ένα κομμάτι σίδερο, τι βλέπουμε εκεί; « ύλη!», θα πούνε οι υλιστές, όμως επίσης ονομάζουν «ύλη» ένα κομμάτι γυαλί… και αυτά τα άτομα που γυρίζουν γύρω από τα κέντρα της βαρύτητας τους με τα ηλεκτρικά τους φορτία, γιατί το κάνουν; Τίποτα δεν ξέρουν για αυτό. Ξέρουν μόνο κάτι για τα πρωτόνια, τα ηλεκτρόνια, τα νετρόνια και τίποτα περισσότερο.
Εμείς λέμε ότι υπάρχουν «πυριγενή σωματίδια» μέσα σε αυτά τα άτομα: «πυριγενής Ψυχές». Αυτές οι «πυριγενής Ψυχές» είναι πραγματικά εξαιρετικές, αυτές οι «πυριγενής Ψυχές, αυτά τα «πυριγενή σωματίδια», είναι αυτά που υφαίνουν και ξηλώνουν ακατάπαυστα αυτό που ονομάζεται «ύλη», αυτό που πολλοί ονομάζουν «ύλη», απλώς εξαιτίας του ονόματος, γιατί την ουσία κανείς δεν τη γνωρίζει. Υπάρχουν Μάγοι στην ανατολή που επενεργούν πάνω σε αυτές τις «πυριγενής Ψυχές» ή «πυριγενή σωματίδια» που είναι τοποθετημένα μέσα στα άτομα και που μέσω αυτών κάνουν εξαιρετικά θαύματα. Έτσι, σε τελική σύνθεση, τα άτομα φέρουν επίσης αυτό που ονομάζεται «πνεύμα» ή «φωτιά». Είναι καλά να κατανοήσουμε ότι αυτά τα ηλεκτρικά φορτία των ατόμων είναι συνειδητά: είναι οι «πυριγενής Ψυχές».
Όταν κατανοηθεί αυτό, όταν κατανοηθεί ότι σε όλα υπάρχει το Πνεύμα, αξίζει να συλλογιστούμε λίγο: Τι ξέρουν οι Φυσικοί για την ουσία αυτή καθ εαυτή; Εμείς πρώτα απ όλα, θέλουμε να ξέρουμε κάτι πάνω στον εαυτό μας, κάτι για το ίδιο μας τα Είναι. Σε αυτό έχουμε αφιερωθεί και αυτός είναι ο σκοπός της διδασκαλίας που δίνουμε εδώ. Κάθε ένας είναι ελεύθερος να ερευνήσει στη φυσική, στη χημεία, όπου θέλει, όμως το πιο σημαντικό για εμάς είναι να ερευνούμε τον εαυτό μας, να αυτό-εξερευνηθούμε βαθιά. Μόνο έτσι, αγαπητοί μου φίλοι, θα φτάσουμε όπου πρέπει να φτάσουμε…
Η συνείδηση, επαναλαμβάνω, είναι πολύτιμη Και αξίζει τον κόπο να θέσουμε την προσοχή μας σε αυτήν για να την αφυπνίσουμε. Ωστόσο, για να την αφυπνίσουμε, για να τη βγάλουμε από την κατάστασή της του λήθαργου που βρίσκεται, χρειάζεται να μάθουμε να αυτό- παρατηρούμαστε καθημερινά με σκοπό να αυτό- ανακαλυφθούμε. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως σε κάθε αυτό- ανακάλυψη υπάρχει αυτό αποκάλυψη. Όταν κάνεις ανακαλύπτει ένα ελάττωμα και το αποσυνθέτει, γνωρίζει μία αλήθεια, λαμβάνει ένα μήνυμα Φωτός, μαθαίνει κάτι καινούργιο. Έτσι καθημερινά μπορούμε να τα τραφούμε με το «υπέρ -ουσιώδες Ψωμί που έρχεται από το Ύψιστο», που είναι το Ψωμί της Σοφίας. Στο βαθμό που αποσυνθέτουμε το «Εγώ» θα τρεφόμαστε με το Ψωμί της Σοφίας. Ωστόσο πριν να αποσυνθέσουμε το «Εγώ», το μόνο που έχουνε οι άνθρωποι στο νου τους είναι απλές θεωρίες, μόνο θεωρίες και περισσότερες θεωρίες και όπως είπε ο Γκαίτε: «Κάθε θεωρία είναι γκρι και μόνο είναι πράσινο το δέντρο των χρυσών φρούτων που είναι η ζωή»…
Απόσπασμα από διάλεξη του Α.Δ. ΣΑΜΑΕΛ ΑΟΥΝ ΒΕΟΡ με τίτλο “η Μεγάλη πραγματικότητα”